De Arco spaarders zijn viervoudig misleid. Hun vertrouwen in belangrijke instellingen zoals hun bank en de Staat werd verschillende keren op grove wijze misbruikt. Tien jaar na de val van Arco moet er een vonnis over de grond van de zaak komen. Enkel de rechtbanken kunnen deze onrechtvaardigheid nog herstellen, de Staat heeft zich teruggetrokken ondanks de zovele gemaakte beloften en ook Belfius Bank weigert haar verantwoordelijkheid te nemen.
Bijna 10 jaar na de invereffeningstelling van de Arco Groep en 7 jaar na hun inleidende dagvaarding hebben de Arco coöperanten eindelijk zicht op een vonnis. Vandaag 9 juni starten de pleidooien in de rechtszaak voor de Ondernemingsrechtbank van Brussel. Gedurende 5 dagen, gespreid over 3 weken, zullen de eisers en verweerders hun argumenten voor de rechtbank uiteenzetten.
Arco is een verhaal van viervoudige misleiding. Nooit eerder in de financiële geschiedenis van België werd op dergelijk grove wijze misbruik gemaakt van het vertrouwen van kleine spaarders.
Het begon al bij de verkoop, toen coöperatieve aandelen (wezenlijk niets anders dan risicokapitaal) voorgesteld werden als risicoloze spaarproducten, een ‘aanvulling op een spaarrekening’. Het spaargeld werd bovendien rechtstreeks gebruikt om Bacob via overnames te laten meedingen met de top van de Belgische banken. Dit stond ver van de geest van een coöperatieve spaarbank. De misleiding werd alsmaar erger tijdens de looptijd van de investering aangezien de onderliggende risico’s bleven toenemen. Uiteindelijk was Arco niets anders dan een hefboomfonds dat al haar activa in volle financiële crisis aan Dexia opgeofferd had.
Goed wetende dat dit niet kon met het geld van brave spaarders, gaf de Belgische regering een staatsgarantie. De staat wist dat deze verre van juridisch waterdicht was, maar dit werd verzwegen... tot de dag dat Arco in vereffening werd gesteld en alle terugbetalingen stopgezet werden. En toen plots moest Arco erkennen dat het spaargeld helemaal weg was. Tot een paar weken voordien was er volgens Arco zelf, en haar afgevaardigd bestuurder Francine Swiggers, geen vuiltje aan de lucht. De expert van de Belgische Staat beweert nu dat Arco al vanaf 2009 virtueel failliet was, dit is bijna drie jaar voordat de verliezen erkend werden en Arco op slot en grendel ging.
Alsof dat nog niet genoeg was, beloofde de Staat in 2014 een compensatieregeling. ‘Wees gerust, als de staatsgarantie nietig verklaard wordt, dan zullen wij u compenseren’. Vele coöperanten besloten geen juridische stappen te nemen, aangezien de Staat toch een compensatie beloofd had. Die belofte werd bevestigd en herhaald, in 2016, 2017 en nog eens 2018. Volgens de vorige regering konden de mensen in oktober 2018 bij een loket van de bank hun geld gaan halen. Die regering kwam de gemaakte beloften echter niet na en riep drogredenen in om er onderuit te komen. Ook deze regering legt alle vroegere beloften van de Staat naast zich neer. Nu roepen de verweerders de verjaring in. ‘Sorry, te laat’.
Het vertrouwen van de Arco spaarders is op schandalige wijze misbruikt. Niet alleen door hun bankier, maar ook door verschillende regeringen en individuele ministers. Het gaat hier niet om een bail-out met staatsgeld. Het gaat om harde juridische aansprakelijkheden omwille van misleiding op grote schaal. Enkel de rechtbanken kunnen dit nog rechttrekken. Aan hen om te oordelen en een sterk signaal te geven dat dit soort gedrag, ook in hoofde van de Staat, niet zonder gevolgen kan blijven.
***
